Past Simple oraz Present Perfect

Przechodzimy do Present Perfect oraz Past Simple. Są to dwa najczęściej mylone czasy, najczęściej słyszę: ‚Ja tego nie ogarniam’. Wynika to głównie z tego, że nie można ich rozbić na osobne czasy w języku polskim. Jednakże, wbrew pozorom nie taki diabeł straszny jak go malują – czasy te można dość łatwo od siebie odróżnić. Na końcu – ćwiczenia.

Past Simple Present Perfect
1) Kiedy mówimy o czymś co się wydarzyło, zakończyło i już nie mamy na to wpływu, np:

  • I moved to Wrocław in 2005.
  • She went to Paris 2 days ago.
1) Kiedy mówimy o czymś, co rozpoczęło się w przeszłości i trwa do teraz, np:

  • I have lived in Wrocław since 2005
  • She has been to Paris for 2 days.

2) Gdy mówimy o doświadczeniu, i nie interesuje nas kiedy to się wydarzyło, lecz sam fakt np:

  • I have gone to Paris 3 times in my life. (nie określamy daty lecz np. ile razy to się wydarzyło)
  • She has moved many times.

3) Gdy mówimy o czymś, co się wydarzyło kiedyś, a efekty widzimy w tej chwili, np:

  • I have broken my arm.
  • I’m tired because I’ve worked hard.
Dlatego też, o każdej sytuacji możemy de facto powiedzieć zarówno używając czasu Past Simple jak i Present Perfect, pamiętając o tym że:

  • Gdy określamy dokładnie kiedy to się wydarzyło – użyj Past Simple (UWAGA! wyrażenia typu: when I was at the party czy też when I was a kid – również są określeniami czasu)
  • Jeśli nie mówisz kiedy, lecz: jak wiele razy czy też od kiedy dana czynność ma miejsce – użyj Present Perfect.

Oczywiście nie używaj tych zasad na ślepo. Wiadomo przecież, że gdy mamy wypowiedź w jakimś kontekście, określenie czasu może pojawić się w zdaniu wcześniejszym, np: Yesterday, I went to cinema. I saw a great movie. (mimo że w zdaniu: I saw a movie nie ma powiedziane kiedy to się wydarzyło, jest to naturalną kontynuacją wcześniejszej wypowiedzi, a więc wiemy kiedy to się wydarzyło).

Aby lepiej to zrozumieć, zobacz przykłady poniżej:

I broke my arm 2 days ago.

Mamy jasno powiedziane kiedy to się wydarzyło.

A: Oh! What’s happened to you? B: I’ve broken my arm.Wyobraź sobie tę sytuację – widzisz kolegę z ręką w gipsie (widzisz skutek). Krzyczysz: Co Ci się stało? On odpowiada: A, złamałem rękę. Nie mówi kiedy, zresztą twoją intencją nie było pytanie o czas zdarzenia, lecz o to co było przyczyną tego co właśnie widzisz.
She went to Paris in 1996, 1999 and 2000.Interesuje nas to, kiedy to się wydarzyło. She has gone to Paris 3 times. Nie interesuje nas to kiedy to się wydarzyło, lecz ile razy.
I moved to Wrocław in 2005.Kiedy? W 2005 roku. I have lived in Wrocław since 2005Ponownie nie interesuje nas: kiedy? lecz: jak długo?
Zasady tworzenia:
(na przykładzie czasownika work oraz go)
Twierdzenia:
osoba+druga forma z tabelki LUB czasownik z końcówką – ed
I/You/He/She/We worked / went
W niektórych przypadkach, istnieje konieczność podwojenia ostatniej literki i dopiero dodania końcówki -ed.

Kiedy?

Przy krótkich, jednosylabowych czasownikach, które kończą się na spółgłoskę, przed którą jest dokładnie 1 samogłoska – ostatnią literkę podwajamy i dopiero dodajemy -ed

Zasady tworzenia:
(na przykładzie czasownika work oraz go)
Twierdzenia:

osoba+HAVE/HAS+trzecia forma z tabelki LUB czasownik z końcówką – ed
I HAVE workED/GONE
You HAVE workED/GONE
He/She/It HAS workED/GONE
We/You/They HAVE workED/GONE
W niektórych przypadkach, istnieje konieczność podwojenia ostatniej literki i dopiero dodania końcówki -ed.

Kiedy?

Przy krótkich, jednosylabowych czasownikach, które kończą się na spółgłoskę, przed którą jest dokładnie 1 samogłoska – ostatnią literkę podwajamy i dopiero dodajemy -ed

Przeczenia:
Mała dygresja:
W języku angielskim przeczenia tworzymy zawsze poprzez dodanie operatora (operator – magiczne słowo, większość nie wie o co chodzi nigdy). Ano operator, jest to słowo do którego możemy ‚dokleić’ słówko NOT, które bardzo nie lubi występować samo.
Co jest operatorem?
Nieważne o jakim czasie mówimy, spójrz na zdanie twierdzące – jeśli pomiędzy osobą (I, You, Ania, Jenny) a czynnością (work, play, have) nie stoi zupełnie nic, wtedy dodamy jakkolwiek odmienione DO. Przejdźmy w takim razie do naszego Past Simple. Jeśli spojrzysz na twierdzenie: I work, pomiędzy osobą a czynnością nie ma zupełnie nic, dlatego też naszym operatorem będzie DO w formie przeszłej = DID, i to do niego będziemy doklejać fragment przeczący NOT. Dlatego też:
I/You DIDN’T work
He/She/It DIDN’T work
We/You/They DIDN’T work.
Zauważ, że w przeczeniach nie dodajemy już końcówki -ed.
Przeczenia:
W przypadku czasu Present Perfect, jeśli spojrzymy na zdanie twierdzące: She has worked, widzimy że pomiędzy She a work występuje słówko HAS, dlatego też ono będzie naszym operatorem, i do niego dokleimy fragment przeczący ‚NOT’. Powstanie nam w takim razie:
I HAVE NOT workED/GONE
You HAVEN’T workED/GONE
He/She/It HASN”T workED/GONE
We/You/They HAVEN’T workED/GONE
Pytania:Pytania powstają poprzez przerzucenie operatora na początek zdania, czyli tzw. inwersję.
DID I/You work
DID He/She/It work
DID We/You/They work
Zauważ, że ponownie tak jak w przeczeniach nie dodajemy już końcówki -ed.
Pytania:Również tutaj, dokonujemy inwersji, i powstaje nam:
HAVE I workED/GONE
HAVE You workED/GONE
HAS He/She/It workED/GONE
HAVE We/You/They workED/GONE.
Mała dygresja: Wszystkie te pytania, które tu tworzymy, są to pytania, które w języku polskim zaczynają się od słowa ‚CZY…’. Piszę o tym, ponieważ często dostaję pytania pt. ‚A jak jest: „Czy?” po angielsku?’ Nie ma!
Jeśli chcesz zapytać: Czy ona obejrzała ten film, zapytasz: Has she watched the movie?. Natomiast jeśli chcesz stworzyć pytanie bardziej szczegółowe (Co, gdzie, kiedy, dlaczego), wystarczy że pytajnik: what, where, when, why, wstawisz przed to pytanie ogólne:
Why has she watched the movie?

Ćwiczenia, jak poprzednio, ze strony: Perfect English Grammar

Chcesz wiedzieć więcej? Może zainteresują Cię moje publikacje!
Z okazji kwartantanny, wszystkie poniższe pdf-y tylko 10 PLN!:)

Dodaj komentarz